کد مطلب:32919 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:37

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا خداوند بعضي از افراد را ناقص الخلقه مي آفريند؟

تفاوت در كيفيت خلقت انسان ها نتيجه ولازمه حتمي نظام مندي و قانونمندي جهان هستي است . يعني : 1- نظام خلقت نظام علت و معلول است و هيچ معلولي بدون علت به وجود آمدني نيست وتخلف هيچ معلولي از علت تامه اش ممكن نيست ( اصل ضرورت علي ) . 2- رابطه علت و معلول داراي مكانيسم و ارگانيسم معين است وهرچي به هرچي نيست . يعني چنان نيست كه از هر علتي هر معلولي قابل ايجاد باشد به تعبير ديگر هر علت معيني معلول معيني دارد .مثلا از علف خوردن گوسفند بوعلي سينا درست نمي شود و آمريكايي ها هم به خاطر قهوه خوردن به كره ماه نرفتند ( اصل سنخيت علت و معلول ) . اگر دو اصل فوق باژرف كاوي دقيق فلسفي مورد بررسي قرار گيرد مشخص خواهد شد كه مثلابينا يا نابينا تولد يافتن يك فرد لازمه مجموعه عللي است كه در به وجودآوردن وي دست داشته اند .در اين امور عوامل بسيار متعددي دخيلند حتي كيفيت آميزش والدين ، زمان ، مكان ، روحيات و حالات رواني ، وضعيت جسمي ، نوع و مقدار غذاهايي كه مصرف كرده اند و .... هريك به سهم خودنقشي در كيفيت تكوين جنين ايفا مي كنند .دراين جا ممكن است پرسش شودكه آيا خداوند نمي تواند باتفاوت چشمگيري كه همه اين عوامل دارند تاثيرهمه را يكسان سازد؟ پاسخ آن است كه چنين چيزي سر از تناقض درمي آورد.زيرا لازمه آن اين است كه علت پديده اي باشد و تاثير نكند وعلت بودن وتاثير نكردن تناقض آميز ( Contradictory Self ) است ويا معلولي بدون علت پديدآيد و لازمه آن اين است كه كل طرح نظام آفرينش به هم بخورد .زيرادراين صورت پديدآمدن هر چيز از هر امر نامربوطي محتمل مي شود و آن گاه است كه از علف خوردن بز بايد ابوعلي سينا پديد آيد!! براي آگاهي بيشتر رجوع كنيد به : ( ( عدل الهي ) ) شهيد مطهري بحث راز تفاوت ها . پيدايش افراد ناقص الخلقه علاوه بر مساله امتحان و آزمايش تابع نظام ضروري علت و معلولي است كه نظامي ذاتي و تكويني است و تخلف ناپذير است ، ضمن آنكه آزمايشي نيزبراي خود فرزند و والدين مي باشد؛ هم چنان كه فرزند سالم نيز امتحان وآزمايش است . در اين روند نيز به كودك ظلمي نشده است ؛ زيرا همه انسان هادر اين دنيا در بوته آزمايشند، به اين معنا كه خداوند به هر يك ابزارهايي جهت تلاش و عمل براي تكامل نهايي عطا فرموده و اين دنيا را مقدمه اي براي رسيدن به سعادت جاوداني قرار داده است و در محاسبه قيامت ،كنش هاي هر كس را به تناسب امكانات ، ابزارها و نعمت هايي كه در دنيا عطافرموده خواهد سنجيد و نسبت به محروميت ها و دشواري هايي كه شخص دراين جهان تحمل نموده و نسبت به آن شكر و صبوري پيشه كرده است ،درجات عظيمي عطا خواهد نمود، به گونه اي كه ديگران آرزو خواهند كرد كه : اي كاش در دنيا آن دشواري ها، ناملايمات و محروميت ها را مي كشيديم واكنون از ثمرات شيرينش بهره مند مي شديم . ;